internet: udręka i ekstaza

Bardzo podoba mi się idea bloga dwuścieżkowego (taki  jak np. imaginery.pl) – jedna ścieżka dla dłuższych tekstów, druga ścieżka dla krótkich notek i linków. Mógłbym w tą drugą wrzucać takie notki jak ta:

Przeglądałem właśnie wywiad z projektantem czcionek Cyrusem Highsmithem i znalazłem w nim cytat, który w dwóch zdaniach chwyta wszystko co straszne i wspaniałe w kulturze internetowej. Straszny jest pierwszy impuls twórcy stykającego się z internetem:

„Ale czemuż by tego nie opublikować? Cyfrowe [czcionki] nie zajmują zbyt wiele miejsca”.

(W miejsce czcionek można oczywiście wstawić cokolwiek). A po nim następuje jedyne rozsądne wytłumaczenie dla wrzucania do sieci co się da:

„Lubię obserwować, co ludzie z tym zrobią”

Pytanie tylko, czy ekstaza towarzysząca obcowaniu z arcydziełami kultury remiksu, która raz na pewien czas z rzeczy nijakich tworzy perełki, przebija udrękę powodowaną obcowaniem z szybko narastającą masą maleńkich rzeczy (jak ta notka!) sumujących się w przytłaczające wszystko.