Nowa płyta Zakopower – kwiatek u gazetowego kożucha.

W komentarzach do wpisu o Radiohead zrobiła się ciekawa dyskusja (aż wstyd, że nie ma mechanizmu wypchnięcia jej „na wierzch”) – dotycząca m.in. nowych modeli dystrybucji.

Tymczasem tydzień temu polski zespół Zakopower wydał swoją drugą płytę jako dodatek do pierwszego weekendowego wydania dziennika „Polska”. Płyta, podobnie jak gazeta, ukazała się w nakładzie 620,000 egzemplarzy i podobno już nigdzie indziej się nie ukaże.

Wczoraj w telewizji przypadkiem obejrzałem krótki materiał o antykwariatach – antykwariusz opowiadał jak tanie wydanie książki dodawane do gazet „psuje” na kilka lat dany tytuł. To tłumaczyłoby jedno-kanałową dystrybucję.

Z drugiej strony dwie opcje niewykorzystane przez Zakopower oraz wydawców zespołu mogłyby być w ich sytuacji atrakcyjnymi rozwiązaniami. Po pierwsze, zawsze można wypuścić płatną wersję luks, na którą mogliby się skusić najbardziej zagorzali fani? Po drugie, skoro dołączona do „Polski” płyta już zalała Polskę i rynek jest już popsuty, to nic nie stoi na przeszkodzie, by udostępnić ją za darmo w sieci.

Tak się jednak nie stało – dzisiaj, już po premierze, można jedynie zamówić przez internet wersję na CD, którą otrzymamy pocztą za 1,50 + koszt przesyłki. To rozwiązanie mało XXI-wieczne, żeby było zabawniej w dniu premiery można było za tę cenę dostać jeszcze trochę papieru, więc cena skoczyła w górę – na popsutym rynku?

Wytłumaczenie widzę jedno – płyta dostępna z gazetą nie była formą promocji zespołu, tylko promocją gazety. To ona chciała się sprzedać, a nie Zakopower – a w takiej sytuacji oferowanie treści unikalnych może się wydawać dużo korzystniejsze, niż bycie jednym z kanałów wielorakiej dystrybucji. Pytanie tylko, czemu w takim razie muzyki na swojej stronie nie udostępniła „Polska”?

Jeszcze jedno – działaniami Zakopowera mało kto się zainteresował. To dobra ilustracja ogólnego trendu opisywania w polskich mediach stanu cyfrowej kultury: zwracamy uwagę raczej na to, co dzieje się zagranicą – niejako udając, że u nas jest tak samo. Czyli więcej przeczytamy o iPhone, Radiohead i Second Life niż o Zakopower, fotka.pl, itp. Trochę szkoda, nie wiem, czemu tak jest, przychodzi mi jedynie do głowy, że może zachodnie zjawiska są lepiej opisane, z kolei w polskich mediach tę tematykę raczej się ignoruje – na skutek czego łatwiej przyswoić sobie wiadomości zagraniczne.

PS. Porobiło się z nazwami tytułów codziennych! „Gazetowy” kojarzy się z „Gazetą Wyborczą”, mówiąc „dziennik” mówimy być może „Dziennik”. „Polski” nie da się z kolei właściwie wyszukać, chyba że ktoś pamięta, że to tak naprawdę „Polska The Times”.